De prijswinnaars van de Haibunwedstrijd 2020 zijn bekend. Helaas kon vanwege corona de prijsuitreiking tijdens de HKN ontmoetingsdag niet doorgaan. De prijswinnaars zijn: Willemien Sass, Annelies van Bloois en Madeleine Schook. Alle prijswinnaars van harte gefeliciteerd en alle deelnemers veel dank voor het deelnemen aan onze haibunwedstrijd. Voor het juryrapport: Klik hier.
Eerste prijs gewonnen door Willemien Sass:
Vrij.
Vanochtend kocht ik voor mezelf een smalle haarclip. En toen ik thuiskwam, zette ik daarmee mijn sluike haren aarzelend vast op mijn achterhoofd.
Vanuit de spiegel keek het kleine meisje in mij opgetogen toe.
Meer dan vijftig jaar heb ik erover gedaan.
‘ Nee hoor, geen lang haar.’
Daar was mijn moeder stellig in.
‘ Te dun en te steil. Staat zo lijzig en onverzorgd.’
Mijn moedertje leeft allang niet meer. En nu is ook die stem verdwenen, onopgemerkt.
Ik ga niet meer naar de kapper. Ik laat dat slappe beetje gewoon groeien. En dan zet ik het lekker slordig vast. Kan best.
Boven het maaiveld
een zwerm zwierende spreeuwen
in strakblauwe lucht
Tweede prijs gewonnen door Annelies van Bloois:
Gedeelde liefde
We wandelen samen langzaam over een paadje door het wilgenbos, de lucht is zacht en geurig deze ochtend. We lopen gearmd, wat zowel steun geeft, als een gevoel van saamhorigheid en ik laat hem het tempo bepalen.
We blijven staan als hij me verheugd wijst op een zeldzame plant.
Hij bukt en ik zie dat zijn aandacht even volledig in beslag wordt genomen door deze vondst.
Ik stel voor om een foto te maken, zodat hij die straks kan laten zien. Hij knikt en glimlacht naar me.
Wilde orchidee
tijdloos modern bekleed met
paarse dierenprint
Hij richt zich op en kijkt op zijn horloge. “We moeten terug”, zegt hij, “Anders is ze te lang alleen”. Ik zeg dat ik het begrijp.
“Het was fijn, even zo samen”.
Hij laat toe dat ik hem in de auto help en zijn gordel vast gesp. Met het raam een klein stukje open rijden we naar huis.
Stram en vol groeven
draagt hij een last van liefde
mijn oude vader
Derde prijs gewonnen door Madeleine Schook:
Geen weg terug
Een vriendelijke radiostem maakt het milder, maar het is onontkoombaar, ik sta in een file van drie rijen dik.
Mijn gedachten gaan terug in de tijd. Ons gezin bestond uit vader, moeder en zes kinderen. Het was in de jaren vijftig en in onze straat zag je zelden een auto. Als we dachten een auto te horen dan renden we naar het raam om een glimp op de vangen. Het was groot feest toen we hoorden dat ook wij een auto zouden krijgen. Wat waren we trots toen mijn vader de straat in kwam rijden. We huppelden naar de auto en nog steeds kan ik de blijdschap, vermengd met de spanning van dat moment voelen. Het was een grijze Ford Consul, wij liepen eerst een paar keer om de auto en we knepen elkaar om er zeker van te zijn dat we niet droomden. Het was passen en meten met zijn achten, maar dat kon de pret niet drukken. Mijn vader zat achter het stuur, naast hem mijn zusje en ik zat bij mijn moeder op schoot. De vier oudsten mochten op de achterbank, om en om, een naar voren en een naar achteren en om de beurt bij het raam. Zo gingen we regelmatig op pad. We fantaseerden over mens en die in andere auto’s zaten en zwaaiden naar ze, we vonden het geweldig als ze terug zwaaiden. Van de auto’s die we zagen schreven we kenteken en automerk op, feestritten waren het keer op keer.
Op de banen naast mij is er weer wat beweging, ook ik kan weer een stukje verder rijden. Terug in het hier en nu vervolg ik mijn weg.
fileleed –
tussen de vangrail
bloeiend koolzaad
versleten asfalt –
kinderkopjes komen
in zicht
eenzelfde auto –
de onbekende man
knikt
Hieronder de originele wedstrijdpagina. U kunt niet meer inzenden. De uiterste inzenddatum is gepasseerd.
Een haibun is een vorm van Japanse dichtkunst waarin zowel proza als poëzie aanwezig zijn. Een haibun hanteert beknopt maar beeldrijk proza waarin één of meer haiku’s/tanka’s zijn verwerkt. Het streven is om het proza en de poëzie in een spannende verhouding tot elkaar te laten staan, zodat de lezer nog een beetje moet nadenken over het verband. Als uw haibun bij de prijswinnaars behoort, dan ontvangt u van ons bericht.
Leuk dat u interesse heeft in onze Haibunwedstrijd 2020. Let op: Haibun = Proza + Haiku
De ‘Paul Mercken Aanmoedigingsprijs’ voor het jaar 2020 is een haibunwedstrijd. Een haibun is een vorm van Japanse dichtkunst waarin zowel proza als poëzie aanwezig zijn. Een haibun hanteert beknopt maar beeldrijk proza waarin één of meer haiku’s/tanka’s zijn verwerkt. Het streven is om het proza en de poëzie in een spannende verhouding tot elkaar te laten staan, zodat de lezer nog een beetje moet nadenken over het verband. In Vuursteen zijn vele goede voorbeelden van haibuns te vinden ter inspiratie.
Voor de winnaars zijn mooie geldprijzen beschikbaar. De winnaar ontvangt 250 euro. Voor de tweede en derde prijs zijn respectievelijk 150 en 100 euro beschikbaar. Hieronder het wedstrijdreglement:
- Maximaal één Nederlandstalige haibun per persoon.
- In de haibun zijn minimaal één haiku/tanka en maximaal drie haiku’s/tanka’s verwerkt.
- De haibun mag niet eerder in het openbaar domein gepubliceerd zijn. De besloten facebook werkplaats van HKN hoort niet tot het openbaar domein.
- Strikte toepassing van klassieke haiku regels, zoals 5-7-5 lettergrepen en een seizoenwoord, is niet vereist.
- De jury van de haibun wedstrijd bestaat uit: Ria Giskes en Marian Poyck. Lodewijk Ouwehand verzorgt het wedstrijdsecretariaat.
- Over de uitslag kan niet gecommuniceerd worden.
- De prijsuitreiking is tijdens de HKN ontmoetingsdag op 31 oktober 2020.
- De uiterste inzenddatum is 1 augustus 2020.
De smaak te pakken? Meedoen aan meer schrijfwedstrijden? Kijk ook eens op: